شهيدعلی فتحي پور درگاه

با خودم‌ در کنج‌ تنهایی خویش * یاد بابا می‌کنم با قلب ریش

آه، یعنی او مرا تنها نهاد * دخترش را رفت و بابا جا نهاد

او که هرشب شانه می‌زد موی من * بوسه می‌زد عاشقانه روی من 

رفت یعنی تا همیشه تا ابد * تا مرا با درد و غم تنها نهد

ای برایت فاطمه عشق نخست * دختر دردانه‌ات دلتنگ توست

کشته‌ی از عشق زینب  در دمشق * بر مزارت خفته‌ام در خواب عشق 

آه از آن‌شب‌ها که در آغوش تو *  خنده‌ام می‌برد عقل و هوش تو

آه آن شب‌های رویایی چه شد *  آن همه عشق و فریبایی چه شد

مشتری نازهای من چه شد * محرم با رازهای من چه شد

 عید شد بابا بیا بس کن فراق *  دختر دردانه را کو تاب داغ

دل مسوزانم بیا بابای من * گم شده ای یوسف زیبای من

تُنگ قلبم بی تو بابا جان شکست *  بی تو سال نو عزا و ماتم است

سبزه‌های سال نو پژمرده، زرد * سفره‌های عیدمان لبریز درد 

ای شده عباس زینب در دمشق * کاش می‌شد بازگردی مرد عشق

کاش می‌شد لحظه‌ی تحویل سال *  در بغل گیرم تو را من در خیال

شه نشین خانه‌ی چشمِ تو باز * بوسه بارانت کنم بابا به ناز

هرکجا هستی مرا خوش با تو باد *  سال نو بابا مبارک بر تو باد

 

به امید ظهور حضرت یار

 

منصور نظری

***

سفره‌های هفت سین بعضی‌ها یک بابا کم دارد

در این بهار هم جای شهدا خالیست

سال نو مبارک

 

میگفت:بوی عطرعجیبی میداد هربار که اسم عطرشو می پرسیدم جواب سربالا می داد؛شهید که شد تو وصیتنامه اش نوشته بود ؛ بخدا قسم هیچ وقت عطر نزدم هر وقت خواستم معطر شوم از ته دل میگفتم "السلام علیک یااباعبدالله"...برای شادی روح شهدا صلوات